کد مطلب:187873 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:227

بهترین کلام در آخرین فرصت
مرحوم شیخ طوسی، راوندی و دیگر بزرگان، به نقل از ابو بصیر حكایت كند:

روزی به محضر مقدس امام محمد باقر علیه السلام شرفیاب شدم و لحظاتی بعد از آن، حمران نیز به همراه بعضی از افراد وارد شد و به حضرت خطاب كرد و گفت: یابن رسول الله! عكرمه در سكرات مرگ قرار گرفته است.

ابوبصیر گوید: عكرمه با خوارج هم عقیده بود و خود را از امام محمد باقر علیه السلام رهانیده بود.

حضرت با شنیدن سخن حمران، از جای خود برخاست و فرمود: مرا مهلت دهید تا بروم و بازگردم؟

گفتیم: مانعی نیست.

لذا امام باقر علیه السلام حركت نمود و رفت و پس از گذشت لحظاتی دوباره مراجعت نمود و اظهار داشت:

چنانچه پیش از آن كه عكرمه، جان از جسدش مفارقت كند، او را درك می كردم، كلماتی را به او تعلیم و تلقین می نمودم كه برایش بسیار سودمند و نجات بخش می بود؛ ولیكن موقعی بر بالین او رسیدم كه تمام كرده و جان از بدنش ‍ خارج گشته بود.

ابوبصیر افزود: به حضرت عرض كردیم: فدایت گردیم، آن كلمات چیست تا ما از آن ها برای خود و دیگران بهره گیریم؟

فرمود: همان كلماتی است كه شماها بر آن معتقد هستید.

و سپس افزود: هرگاه بر بالین شخصی قرار گرفتید كه احتمال مرگ برای او می دهید، او را بر شهادت و اقرار به «لااله الاالله، محمد رسول الله» و نیز بر ولایت و امامت ما - اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام - تلقین كنید، كه از جهاتی برای او سودمند و نجات بخش خواهد بود. [1] .


[1] دعوات راوندي: ص 113، مستدرك الوسائل: ج 2، ص 125، رجال كشي: ص 216، ح 387، بحارالا نوار: ج 81، ص 236، ج 16.